Woensdag 20 februari

Voor de tweede keer reizen we per bus naar Espoo aan het Nokia
hoofdkwartier voorbij die ons niet in Helsinki wilden ontvangen (in onze
ogen erg dom, want Ericsson heeft wél een goede indruk
achtergelaten!).

Het laatste officiële bezoek van de reis staat vandaag op het
programma. Teknillinen Korkeakoulu is aan
de beurt, de TU Helsinki.

We krijgen een aantal presentaties te zien die een indruk geven waar men
zoal mee bezig is bij de faculteit elektrotechniek en informatica en
vervolgens een rondleiding in het netwerken en radio-lab waar studenten aan
kleine projecten werken. Het onderwijs is hier duidelijk praktischer
gericht dan bij ons, wel met nadruk op de theorie (daarmee bedoel ik dus
dat de concepten in de praktijk worden gebracht en niet hoe geleerd wordt
hoe met een specifiek apparaat om te gaan).

’s Middags gaan de meesten zwemmen, maar ik niet. Ik heb afgesproken met
Johanna, die ik van mijn tijd in IJsland ken. Ze woont en studeert in
Helsinki en als je er dan toch bent, dan kan je net zo goed samen wat
drinken en bijpraten!

Donderdag 21 februari

Suomenlinna (kasteel van Finland, Finse naam) / Sveaborg (fort van Zweden,
Zweedse naam) is een fort dat net buiten de kust van Helsinki ligt. Het is
gebouwd op zes eilanden en is verschillende malen van eigenaar gewisseld.
Gebouwd werd Sveaborg door de Zweden als bescherming van Helsinki tegen de
Russen.

Toen de Russen Finland innamen, werd het een fort ter bescherming tegen de
Zweden, maar tevens ter belegering van Helsinki, mochten de Finnen zich
tegen Rusland keren. In aanloop naar de Eerste Wereldoorlog (Finland was
nog steeds een Groothertogdom binnen het Russische Rijk) werd Suomenlinna
gereedgemaakt ter bescherming van St. Petersburg.

Na 1917, het jaar van onafhankelijkheid, verloor het fort zijn originele
functie en nam de militaire academie intrek. Tegenwoordig wonen er rond
1000 personen in het kleine dorp en is er een rehabilitatie-instelling waar
gevangenen in de laatste fase van hun celstraf worden voorbereid op
terugkeer in de samenleving.

’s Avonds gaan we eten in een traditioneel Laps restaurant en we krijgen
rendier voorgeschoteld. Erg lekker en schijnbaar ook behoorlijk voedzaam.
Enkele woorden worden gesproken door de organiserende commissie, door twee
deelnemers namens de hele groep en door de begeleidende docenten. Intussen
hebben Marly, Marlous, Mattijn en ik een melige discussie over locale
maxima en over of hetgeen Mattijn doet echt “typisch studentikoos” is. De
avond wordt stijlvol afgesloten in een jazz-bar met livemuziek waar we onze
laatste dure biertjes zullen drinken alvorens te gaan slapen.

Vrijdag 22 februari

We gaan weer naar huis! De reis heeft lang genoeg geduurd.

Veel vliegtuigen hebben vertraging, een uit Las Palmas weet het zelfs te
klokken op ruim 9 uur. Wijzelf vertrekken met slechts 5 minuten teveel op
de klok. Kort nadat de fasten-your-seatbelts-lampjes uitgingen wordt
aangekondigd dat er turbulentie verwacht wordt en niet heel lang daarna
gaan de lampjes weer aan om pas na 3 uur in Amsterdam weer uit te gaan. De
hele vlucht gaat door de wolken, boven ons, onder ons en naast ons is het
alleen maar wit.

Als we gaan dalen, begint het vliegtuig wat minder blij te worden en gaan
we alle kanten op en vooral de laatste paar honderd meter worden we door
elkaar gehusseld alsof we in een grote salad shaker zitten.

De vertraging hebben we ingehaald en we landen perfect op tijd op Schiphol.
Dan komt het grote wachten op de koffers… 26 van ons krijgen netjes hun
spullen, maar drie moeten nog even wat langer wachten. Na een half uur
komen er twee eenzame koffers over de band, maar die derde blijft zoek. Een
vermissingsrapport wordt opgesteld en een onfortuinlijke moet zonder koffer
naar huis. De tas is diezelfde avond gelukkig nog gevonden en werd netjes
thuisgebracht.